Kæru vinir,

Mig langar til að tilkynna ykkur að ég er nú flutt. Héðan í frá verður hægt að ná í mig á Facebooklandi. Þar lifi ég lífi mínu þessa dagana og hægt er að lesa um það sem ég tek mér fyrir hendur daglega og ná sambandi við mig. Sko, þegar Geiri er kominn með Facebook þá er ekki annað hægt en að dást að snilld þessarar síðu...

Takk.

Búningsherbergi

"Gjörðu svo vel, farðu hingað inn og klæddu þig í þetta"

Pastel-grænn sloppurinn og tissjú box á veggnum.
Hmm, hvort átti maður nú að hafa opið að framan eða aftan?
Setið á biðstofu og beðið eftir að vera kallaður upp. Á flatskjánum er sýnd mynd um hvernig á að þreifa sig. Allar í kring hræddar við að krossleggja lappir, sloppurinn gæti kippst upp og sýnt eitthvað meira en gamla Séð og heyrt ofaná. Allar penar og þykjast ekki vita að þær í kring eru líka berar að neðan, eða ofan, eftir því hvora þær eru að fara í.

Fætur hátt í loft, sundur og kaldur goggur. Ooooooog, þetta er búið.

Bíð eftir næsta bréfi frá leitarstöðinni.

Bíddu, 12 manns búnir að kíkja á þessa síðu í dag.

Veit fólk ekki að ég er hætt að blogga!

Sko strákana mína, þeir eru komnir til Dave.



Ef þið fílið þetta, skiljið eftir komment. Og ég mun elska ykkur að eilífu.

PS. Tilvonandi maðurinn minn er þarna, Andrew bassaleikari. Og hafið þið séð nokkuð meira sexy en þegar Tom syngur "this could be me on your tv in the living room" og blikkar... úff.

Það fór eins og mig grunaði. Síðasta vígið er fallið. Eins og ég spáði fyrir um hér á blogginu fyrir nokkru þá er farið að spila Against Me! á X-inu. Hvað getur maður sagt? Þetta er samt pínu undarlegt. Að litla pönksveitin manns sem ég hef reynt að troða í alla í nokkur ár (með litlum árangri) sé nú farin að heyrast í útvarpinu. Auðvitað er maður glaður! Fleiri fá að njóta þeirra :) Þó svo þessi nýjasta plata þeirra sé ekki eins góð að mínu mati og þeirra gömlu, þá er hún hún einstaklega áheyrileg og ég hef gaman að henni.

Held að ég hafi núna heyrt í öllum "mínum" hljómsveitum, böndunum sem ég kynntist í Ameríku en bjóst ekkert endilega við að myndu vera spiluð hér. Meira að segja Coheed and Cambria hafa náð í útvarpið. Man hversu undrandi og glöð þegar ég heyrði fyrst Fall Out Boy spilað hérna, núna heyrast þeir á FM 95,7, sama með My Chemical Romance sem voru flokkaðir sem screamo einu sinni, eins fyndið og það hljómar núna.

Enda sér ekki fyrir endann á þessu rokktrendi. Meira að segja Gugga systir ljóstraði því upp að hún fílaði eitt lag með Muse. Þetta er frábær þróun eftir r'n'b og poppsykurfroðu fyrir það!!!

Annars er ég heima núna algjörlega óvíg. Get varla gengið. Hef ekki haft svona miklar harðsperrur í fleiri ár held ég. Fyrir utan strengina er ég með bólgur og mar á framhandleggnum eftir þetta helvíti... úff. Og þetta var bara prufutími.

Annars gengur kvikmyndahátíð ágætlega. Hef séð 6 myndir og á 4 eftir sem ég ætla mér að sjá. Sú besta sem ég hef séð var Hallam Foe. Enda er ég að átta mig á því hvernig bíómyndir mér þykja besta; dramatískar myndir um gallað fólk, með fáum persónunum sem gætu hafa verið leikrit. Myndir eins og Closer, The Shape og Things og Notes on a Scandal. Og svo The Princess Bride auðvitað :D

Sit hér heima með grátstafinn í kverkunum eftir að hafa setið í gegnum heimildarmyndina The Bridge, sem fjallar um fólk sem fleygir sér niður af Golden Gate brúnni og hverfur í öldurótið. Átakanlegt að horfa upp á þetta.

Áður en ég sá þá mynd horfði ég á For Your Consideration sem var frábær alveg, elska húmorinn í henni. Síðan ætlaði ég að fara á þriðju myndina en hefði ekki náð strætó heim svo ég varð að sleppa henni. Bömmer.

Já, kvikmyndahátíð í gangi gott fólk. Hitti ykkur í sal 3 í Regnboganum!

Vil svo minna á stórleik Íslands og Kanada í knattspyrnu á miðvikudaginn sem enginn má missa af. Gæti jafnvel laumað ykkur með inn í VIP fyrir leik ef þið segið ekki Henry.... :P

Okídókí, komin heim frá Vín hress og kát!
Hér eru myndir frá ferðinni, tékk it át.

Ferðin var alveg frábær í alla staði þrátt fyrir smá hnökra í upphafi, engan flugmiða, armpit of the universe, barþjón sem gaf okkur númerið sitt, löng flug, Heathrow og hita. Komum svo til Vínar og þar tók fólk mér ekkert sérstaklega vel í byrjun þar sem ég var valin í Öryggisráðið þrátt fyrir enga reynslu. Merkilegt að mæta svona öfund og leiðindi á fyrsta kvöldin, en það hvarf nú af fólki sem betur fer. Mikið að gera hjá okkur og mikil prógrömm á kvöldin. Úff og drama auðvitað. Það er alltaf drama í svona hópi. Nenni ekki að skrifa mikla ferðasögu, hægt að skoða bara myndir og svo tala við mig á msn eða eigin persónu.

Mikið er maður nú flottur svona í höfuðstöðvum Sameinuðu þjóðanna á fyrsta dagi :P Þarna á myndinni má sjá Malte í blárri skyrtu, svo Giacomo og Marco - svona kjarninn í hópnum sem við María vinguðumst við.