Í dag þegar ég var á leiðinni heim úr vinnunni með strætó komst ég að því að það tekur nákvæmlega jafn langan tíma og að hlusta á Reinventing Axl Rose með Against Me! og að komast af skrifstofunni minni og heim.

Ég komst líka að því að lagið þeirra, Baby I'm an Anarchist, gerir mig alltaf jafn glaða alveg niður í tær. Ég get ekki útskýrt hvað það er við þetta lag sem nær svona til mín.
Ég man ótrúlega vel þegar ég heyrði það fyrst. Þá hafði Ritchie dregið mig á tónleika með þessu bandi sem ég þekkti nánast ekki neitt, aðeins heyrt eitt lag með þeim sem mér fannst svona allt í lagi bara. Við vorum á The Echo Lounge í East Atlanta, hann var einhvers staðar fyrir framan að dansa og ég stóð með PBR aftast eins og venjulega og skemmti mér ofsalega vel á þessum tónleikum. Síðan kom lokalagið - Baby I´m an Anarchist. Ég hef aldrei orðið vitni að annari eins múgsefjun. Ég hreinilega hélt að þetta væri eitthvað agalega vinsælt tökulag því það sungu ALLIR með, fólk var uppi á sviði og allstaðar, skiptist á að syngja í míkrafóninn og hreinlega sleppti sér. Þá heyrði ég hvorki textann né náði að finna lagið neitt almennilega, bara þennan kraft sem kom yfir salinn. Þegar ég sá þá spila hérna á Íslandi í fyrra stóð ég bara og söng inni í mér með hnefann á lofti, á kafi ofan í buxnavasanum.

Þegar ég seinna eignaðist plötuna með laginu varð það strax mitt uppáhald. Ég meiri að segja skýrði hljómsveitina mína eftir bút úr laginu sem lýsir mér ágætlega. Mér finnst það eiga alveg sérlega vel við núna í kvöld, þegar kosningar eru í Bandaríkjunum og ég er á leið á kosningavöku á Stúdentakjallaranum. Í tilefni þess ætla að ég birta hér myndband sem var tekið upp á tónleikum AM! og svo textann. Leyfi lesendum að dæma um hvorutveggja.